‘Sranan, Suriname, een heerlijk land. Het land van mijn vader, waar ook ik me zo thuis voel. Ik ben geboren in Nederland, maar woonde als kind een paar jaar op het Surinaamse platteland. We woonden in een houten huis met een grote veranda in Saramacca, tegenwoordig op een uur rijden vanuit Paramaribo, maar toen was het een dagtocht. De wegen waren van zand en de brug was een oude veerboot. Mijn ouders verbouwden bananen en ondertussen speelde ik met alle kinderen uit de buurt. De enige winkel in de wijde omtrek was een kruidenier met een klein assortiment. Voor vers fruit en groenten moest je in de tuin zijn – of in die van de buren. Voor kippen of ander vlees idem dito. Mijn ouders werkten hard en ik had plezier. We waren altijd buiten en we hadden een kaaiman in de vijver. Ik was niet bang voor vogelspinnen of kakkerlakken (nu wel) en werd niet raar aangekeken als ik overdressed in een glitterjurk bij iemand aankwam (nu wel).
Zo begint de inleiding van Switi Sranan. De rijke Surinaamse keuken (2022), geschreven door Noni Kooiman.
Binnenkort (zaterdag 11 mei, 19.15 uur, NPO 2 & NPO Start) is Kooiman te zien en te horen in de zesdelige televisieserie Paramaribo Pepers waarin ze door stad en binnenland van Suriname reist en mensen met verschillende culturele achtergronden bezoekt om samen te koken en te eten.
Eten is een belangrijk onderdeel van de Surinaamse cultuur. De afkomst van de kok is vaak te herkennen aan de gerechten en ingrediënten: frisse smaken zoals citroengras en kentjoer bij Javanen, kruidige masala bij Hindoestanen en aardse cassave en pinda bij mensen met Afrikaanse roots.
Ingrediënten als ginseng, lotusnoten, cassave en kurkuma werden meegebracht door de verschillende bevolkingsgroepen die het land in de afgelopen eeuwen hebben opgebouwd, zoals: Javanen, Hindoestanen, Afrikanen, Indianen en Chinezen.
Paramaribo pepers is een ontdekkingstocht naar de Surinaamse geschiedenis aan de hand van gerechten.
Ik kijk uit naar deze veelbelovende serie!
De geschiedenis is, door het Nederlands koloniale bewind, zo zwaar en hard. Maar ondanks dat is het een geweldig land om in te zijn, dat is iets wat ik telkens als ik er ben weer merk. Mensen zijn hartelijk, uitnodigend en open, dat is iets wat ik graag wilde laten zien. En hoe kan dat nou beter dan aan de hand van eten en koken, mijn favoriete bezigheid die ik met de meeste Surinamers lijk te delen.
(Noni Kooiman)
Oblivion soave 