Op Ein feste Burg ist unser Gott – Luther en de muziek uit de reformatie (2017) liet het onvolprezen vocale ensemble Vox Luminis ons al even kennismaken met muziek van Andreas Hammerschmidt: Freude, Freude, große Freude.
Nu is er dan Ach Jesus stirbt met 15 werken van deze (nog) onbekende componist.
Wie was die Andreas Hammerschmidt?
Hammerschmidt wordt geboren in 1611 of 1612 in het Boheemse Brüx (tegenwoordig Most in Tsjechië). In 1626 vlucht het gezin voor oorlogsgeweld (Dertigjarige Oorlog) naar Freiberg in Saksen. Daar krijgt Andreas zijn muzikale opleiding.
In 1633 verlaat Andreas Freiberg. Hij werkt een jaar als organist bij een graaf in Weesenstein (bij Dresden) en keert daarna terug naar Freiberg en wordt daar organist.
Andreas trouwt. Het echtpaar krijgt zes kinderen, drie sterven er op jeugdige leeftijd. In 1639 vertrekt hij met zijn gezin naar Zittau (Saksen) en blijft daar de rest van zijn leven stadorganist. De oorlog trekt een zware wissel op het bloeiende muziekleven in Zittau, maar na het einde van de oorlog (1648) krabbelen de koren en musici langzaam maar zeker op en klinkt er weer muziek van hoogwaardige kwaliteit in de stad.
In zijn tijd wordt Andreas Hammerschmidt alom gerespecteerd en beschouwd als deskundige op tal van gebieden. Zijn opvliegendheid leidt tot enkele vechtpartijen.
Andreas leeft goed van zijn muziek, hij woont in een prachtig huis in de stad (dat nog steeds bestaat) en bezit een landgoed.
Andreas Hammerschmidt componeert motetten en aria’s, in totaal vierhonderd werken. De Italiaanse invloeden zijn evident (stile concertato, een dialoog tussen koren of solisten), maar hij slaagt erin die te integreren tot een eigen specifieke Duitse stijl. Hammerschmidt overlijdt in 1675.
Na het beluisteren van de vijftien werken op Ach Jesus stirbt weet ik dat het onbegrijpelijk is dat ik nog nooit van Andreas Hammerschmidt had gehoord (met uitzondering van dat ene motet uit 2017). Ligt dat aan mij? Niet helemaal, want opnames met de muziek van Hammerschmidt zijn schaars. De componist dreigde in de vergetelheid te raken, maar krijgt bij Vox Luminis terecht eerherstel.
In deze muziek klinken behalve een diep geloof in God ook veel licht en speelsheid door. Alles wordt schitterend gezongen, duidelijk verstaanbaar, met een uitstekende uitspraak van het Duits.
Bron: Wikipedia
Oblivion soave 